کد مطلب:254018 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:310
طلوع در صریا
ائمه هدی در ضمن پیشوایی جبهه حق و دفاع از حریم دیانت و بیان احكام و معارف الهی، به فعالیت های كشاورزی و آبادنی زمین توجه داشتند. از این رو، امام كاظم(ع) مزارعی احداث نمود كه یكی از آنها «صریا» نام دارد. تلاش های امام و نظارت بر آبیاری و كشت و زرع این مكان موجب شد تا «صریا» به صورت روستایی آباد، با صفا، پرمحصول، با بركت و تولید كننده فرآورده های كشاورزی در آید و سرسبزی و طراوتش زبانزد خاص و عام گردد. این آبادی در شش كیلومتری مدینة النبی قرار داشت. امام رضا(ع) و امام جواد(ع)، در طول حیات بابركت خود و در هنگام اقامت در شهر پیامبر، از آبادانی صریا غفلت نورزیدند. از روزگار امام هفتم، گروهی كارگر سودانی و مراكشی در این مزرعه كار می كردند و هشتمین امام شیعیان بر فعالیت های آنان نظارت می كرد و با آنان مأنوس بود. امام جواد(ع) نیز چندی در این روستا اقامت داشت. [1] .
سمانه، دومین همسر امام جواد(ع)، كنیزی با تقوا و اهل فضیلت در همین آبادی روزگار می گذرانید. وی كه به سمانه مغربیه و سیّده امّ الفضل معروف است، چنان منزلتی داشت كه امام هادی(ع) درباره اش فرمود: مادرم عارف به حق بود، شیطان سركش به او نزدیك نمی شد، خداوند حافظش بود و در زمره مادران صدیقین و صالحان قرار داشت. [2] .
سحرگاه روز 15 ذیحجه سال 212 هجری از این مادر نیكوخصال، كودكی تولد یافت كه پدر ارجمندش نام علی را برایش برگزید. كنیه اش همچون امیرمؤمنان(ع) ابوالحسن بود، و چون امام اول و امام رضا(ع) نیز همین كنیه را داشتند، امام هادی(ع) به عنوان ابوالحسن ثالث یاد می شود. البته القاب نقی و هادی را هم برای آن امام ذكر كرده اند. [3] .
پس از ولادت امام هادی(ع) در روستای صریا، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفته شد و به دستور امام جواد در روز هفتم ولادت، آن طفل را ختنه كردند. همچنین سر كودك را تراشیدند و هم وزن آن نقره به مستمندان صدقه دادند و گوسفند نری برای او عقیقه كردند. [4] .
سمانه، دومین همسر امام جواد(ع)، كنیزی با تقوا و اهل فضیلت در همین آبادی روزگار می گذرانید. وی كه به سمانه مغربیه و سیّده امّ الفضل معروف است، چنان منزلتی داشت كه امام هادی(ع) درباره اش فرمود: مادرم عارف به حق بود، شیطان سركش به او نزدیك نمی شد، خداوند حافظش بود و در زمره مادران صدیقین و صالحان قرار داشت. [2] .
سحرگاه روز 15 ذیحجه سال 212 هجری از این مادر نیكوخصال، كودكی تولد یافت كه پدر ارجمندش نام علی را برایش برگزید. كنیه اش همچون امیرمؤمنان(ع) ابوالحسن بود، و چون امام اول و امام رضا(ع) نیز همین كنیه را داشتند، امام هادی(ع) به عنوان ابوالحسن ثالث یاد می شود. البته القاب نقی و هادی را هم برای آن امام ذكر كرده اند. [3] .
پس از ولادت امام هادی(ع) در روستای صریا، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفته شد و به دستور امام جواد در روز هفتم ولادت، آن طفل را ختنه كردند. همچنین سر كودك را تراشیدند و هم وزن آن نقره به مستمندان صدقه دادند و گوسفند نری برای او عقیقه كردند. [4] .
[1] مناقب، ابن شهرآشوب سروي مازندراني، ج4، ص382.
[2] اثباة الوصيه، مسعودي، ص193؛ سفينة البحار، محدث قمي، ج2، ص240؛ منتهي الامال، ج2، ص642.
[3] اعلام الوري، طبرسي، ص 355.
[4] تحليلي از زندگاني امام هادي(ع)، باقر شريف قرشي، ترجمه محمدرضا عطايي، ص22.